• De zevende vredesprijs ging naar de wijkagent  21 oktober 2020

  de verbindende schakel in de wijk

  Bij de onthulling van de zevende Vredespaal in het Rosarium op 23 september spraken burgmeester Pieter Broertjes en Reneé Peels, de teamchef van de politie in Hilversum. Uit hun toespraken ontlenen we het volgende:

  Complimenten voor de Kapel om dit jaar de wijkagent centraal te stellen met deze Vredespaal. Het is goed om hen een keer in het zonnetje te zetten. Wijkagenten staan midden in de samenleving; letterlijk tussen de mensen. Zij vangen de klappen op, komen achter de voordeur en doen verslag van de eerste momenten van een conflict, incident of erger. In de openbare ruimte treden ze – vaak samen met de BOA’s – op in uiterst lastige omstandigheden. Zeker in coronatijd worden beiden enorm op de proef gesteld (verkeer, horeca, burenruzies etc.). Ze zijn daarnaast ook vraagbaak, bieden een helpende hand aan vragende burgers: een uiterst belangrijke en waardevolle positie in onze polariserende en desintegrerende samenleving. Zij verbinden en – als het moet – verbaliseren.

  Wijkagenten zijn speciale mensen. Zij werken in, maar vooral ook mèt de wijk. Daar waar agenten ter plaatse komen, hulpverlenen of handhaven en vervolgens vertrekken, zijn wijkagenten degene die met de achterliggende oorzaak of probleem aan de slag gaan. Waar politieagenten soms anoniem lijken, zijn wijkagenten allesbehalve anoniem. Zij zijn het vaste gezicht en laagdrempelige aanspreekpunt in de wijk. Door schaarste en capaciteitsproblemen bij de politie moeten wijkagenten extra hard werken en een diversiteit van taken verrichten. Vaak moeten ze ook invallen voor anderen of demonstraties faciliteren of jeugdoverlast elders de kop indrukken, buiten hun eigen wijk. En soms worden ze onheus bejegend: uitgescholden of geïntimideerd.  Dat is verwerpelijk en laakbaar. De politie is van ons, van de samenleving en niet alleen van de overheid. Zij bieden ons de helpende hand: verwarde personen, bezorgde burgers en overlast gevende jeugd. Wederzijds begrip tonen voor elkaars situatie hoort daarbij. Voor ons aller veiligheid.

  Bij het samenwerken met al die partners en bewoners is vertrouwen het sleutelwoord. Het vertrouwen van bewoners in de wijkagent, maar ook het vertrouwen tussen de diverse partners waarmee de wijkagent samenwerkt. Kijkend naar degenen die in de voorgaande jaren geëerd zijn met een vredespaal zie ik een krachtig netwerk van mensen die samen bouwen aan de vrede en veiligheid in Hilversum. Laten we die samenwerking behouden en nog verder ontwikkelen en zo gezamenlijk streven naar een vreedzaam Hilversum.

  Namens de wijkagenten en het gehele politieteam Gooi en Vechtstreek-Zuid spreek ik mijn dank uit voor de het mooie gebaar van de vredesprijs. Wijkagenten: we zijn trots op jullie.

• Gestreamde viering met Harry Schram 18 oktober 2020

  Viering met Harry Schram vanuit de Kapel, zondag 18 oktober 2020.
• Kapeltheater ‘Hoe eerlijk gaat het hier?’ 17 oktober 2020

  Een registratie van de vertelvoorstelling ‘Hoe eerlijk gaat het hier?’ of ‘Het verdriet van Aias’ door Marijke Broekhuijsen, gegeven in de Kapel, Hilversum op 12 oktober 2020.

  Een oud Grieks verhaal vol actuele vragen over de spanning tussen eerlijkheid en rechtvaardigheid, tussen persoonlijke erkenning en gemeenschapsbelang. Wij kunnen van de geschiedenis leren…als we willen.

  Marijke baseerde haar verhaal op Sofokles, Homeros en  hedendaags ethicus Paul Woodruff.
• (Online) viering met Peter Korver 11 oktober 11 oktober 2020

  Zondag 11 oktober ging Peter Korver voor in een viering met als thema: Een brug over woelige wateren.
  Piano: Annet Kloppert.

  De collecte is voor WereldOuders. Wij kozen voor het Samaritano programma in Nicaragua, voor gehandicapte kinderen en hun ouders op het eiland Ometepe. De kinderen wonen thuis (!) en krijgen via dit programma de extra ondersteuning en stimulans die ze nodig hebben. Wegens succes is het programma zelfs uitgebreid naar Jinotepe (op het vaste land). Door de toenemende vraag en het vele gebruik, is er een tekort aan fysiotherapiematerialen.

  Verder hebben wij onlangs besloten om, op verzoek van de Hilversumse organisatie Aandacht Helpt (een diaconaal platform, destijds opgericht voor de hulp aan vluchtelingen) mee te doen aan het opzetten van een Noodfonds. Dit betekent dat de diaconie de komende drie jaar jaarlijks €150 in dit fonds stort. Dit Noodfonds is specifiek voor vluchtelingen in Hilversum en omgeving en de uitgaven gaan via Vluchtelingenwerk. Dit geld komt nog uit ons potje voor Vluchtelingenwerk, waarvoor wij eerder gecollecteerd hebben.

  Kunt u (nog niet) naar de Kapel en wilt u wel het Pax-project of het project van WereldOuders steunen, dan kan dit door een bedrag over te maken op rekening NL 63 ABNA 0545 9221 19 t.n.v. Diaconie VGH onder vermelding van Pax of WereldOuders.
• Vredespaal voor Hilversumse wijkagenten 24 september 2020

  Woensdagavond 23 september werden de wijkagenten, als ogen en oren in de buurt, geeerd met de zevende Vredespaal in Hilversum. Burgemeester Pieter Broertjes, die ooit de eerste Vredespaal ontving, onderschreef in zijn toespraak de belangrijke functie die de wijkagenten vervullen in de samenleving. Twee van hen onthulden de paal, geplaatst in het Rosarium. Daarnaast mochten de wijkagenten zelf een ‘vredesoorkonde’ mee naar huis nemen. Anne de Jong meldde dat de Kapel met deze zevende Vredespaal een cyclus afrondt.  Maar ook in de toekomst zal de Kapel aandacht blijven vragen voor vrede.

  Daarnaast overhandigde de kindergemeenteraad van Hilversum een cadeau: ieder draagt een steentje bij aan vrede. Dit kunstwerk ligt nu in het Rosarium, maar zal een definitieve plek krijgen in de bibliotheek.

  

   

  

   

  

   

  

• De troost van muziek 23 september 2020

  In de roman ‘Magdalena’ uit 2015 schildert Maarten ’t Hart een portret van zijn moeder. Op de laatste pagina is hij na haar begrafenis op weg naar huis en overweegt dat de voorstelling van een leven na de dood hem geen troost kan bieden. ‘Voortleven hoeft niet en wil ik niet, in welke vorm dan ook’. Desondanks besluit hij het boek met de troostrijke gedachte: ‘maar af en toe een enkele minuut je graf uit om naar Bach te luisteren, zou mij desondanks bevallen. De Matthäus Passion lijkt me veel gevraagd, het ‘Air’ uit de Derde Suite volstaat’.

  Het lijkt erop dat zijn antwoord op de eerste vraag uit de Heidelbergse Catechismus, ‘Wat is uw enige troost, beide in het leven en sterven?’ mag luiden: klassieke muziek, of explicieter nog: Bach. De schrijver verklaarde ooit bij Adriaan van Dis dat deze com- ponist bij hem de plaats had ingenomen van God en dat hij nu even graag schopt tegen het ouderlijk geloof als dat hij Bach vergoddelijkt…

  Onheil delen Troost is de be- moediging die ons kracht geeft als wij moeten lijden aan het bestaan. Goede woorden of lichamelijk contact steunen ons dan omdat we, ondanks een verlies dat we geleden hebben, ons toch niet alleen of verlaten voelen. Er zijn anderen die het onheil dat ons treft, willen delen en meeleven tonen. Ons verdriet wordt verzacht. Maar niet alleen de aanwezigheid van liefdevolle medemensen kan dat: een godsdien- stig geloof, de natuur, de kunst of de muziek hebben eveneens troostende kracht. Ze nemen ons verdriet even op in iets dat groter is dan wijzelf.

  Woorden en muziek Bij muziek is het vaak de combinatie van woorden en muziek die ons raken. Ze verster- ken elkaar. Het ‘Erbarme Dich’ uit de Matthäus Passion grijpt veel mensen aan. Petrus heeft Christus zojuist verraden en precies na dat heftige moment laat Bach een aria klinken waarin het onnoemelijke verdriet en de ondraaglijke spijt van Petrus tot uitdrukking komen. Die spijt is zo groot, dat hij alleen God nog om medelijden kan vragen. De muziek zit dan ook vol met verdriet. Het ‘Erbarme dich’ is gecomponeerd in mineur, een toonsoort die doorgaans treurig klinkt. De melodieën van de soloviool en de zanger zijn vaak dalend en drukken daarmee droefheid uit. De hoogste noten maakt Bach vaak langer, zodat ze klinken als uitroepen van wanhoop. Omdat de viool hier solo speelt, wordt de eenzaamheid van Petrus benadrukt. Govert Jan Bach, verre nazaat van de grote componist, zegt daarover: ‘Toch blijft de troostende boodschap inspireren. Bach laat zien dat je door de moeilijke perioden in je leven heen kunt komen.’

  Peter Korver

• Zoom viering 20 september 2020

  Tja, zo kan het ook. Onze gastpredikante Maaike de Jong belde zondagochtend op dat ze keelpijn had. Dan is het niet verstandig in deze tijd te komen en je onder de mensen te begeven. Dus in allerijl een internet Zoom verbinding met haar tot stand gebracht. Zo kon zij via het grote televisiescherm ons in alle rust en stijl in de viering voorgaan met o.a. een prachtig zelf geschreven Onze Vader. Een fijne bijzondere viering.

• Jaarthema: Over een andere boeg 29 augustus 2020

  ‘Over een andere boeg’ is het nieuwe jaarthema voor De Kapel.

  In Gooi-Noord heeft het gezamenlijke blad van de vijf vrijzinnige gemeen- schappen deze maand ‘Hoe nu verder?’ als thema. Het is een vraag die je stelt als je even niet meer weet wat je te doen staat. Het antwoord kan dan zijn: het moet over een andere boeg. Als gevolg van terugloop en vergrijzing kennen kerken, en zeker ook de kleine vrijzinnige geloofsgemeenschappen, al vele jaren de vraag ‘hoe nu verder?’ en het antwoord: het moet ‘over een andere boeg’, ja. In De Kapel is daar, en met enig succes, aan ge- werkt door bestuur, voorgangers en wat afwisselend heette de kerkelijk inspirator, de vernieuwingspredikant, de inspiratie kapel.

  En toen kwam daar de corona-crisis bij. Vanaf 12 maart bracht dat ons direct bij de vraag: ‘Hoe verder?’. Kunnen we als geloofsgemeenschappen de onderlin- ge band bewaren, ook als we niet bij elkaar mogen komen? Het moest direct over een andere boeg: online vieringen, video-vergaderen, telefooncirkels. Maar… dat zijn alleen praktische benaderingen van problemen die zich voordoen. Het zijn nog geen wezenlijke veranderingen.

  ‘Hoe nu verder?’, vraagt de samen- leving. Pakken we ons oude leven na verloop van tijd weer op? Of is deze crisis het begin van blijvende verande- ringen? In de manier hoe we vakantie vieren, uitgaan, ons verplaatsen, elkaar benaderen en omgaan met de aarde?

  ‘Hoe nu verder?’, vraagt de geloofsge- meenschap. Kunnen we weer gewoon bij elkaar komen in een dienst, elkaar omhelzen, samen zingen, samen koffiedrinken, bij elkaar op bezoek gaan?

  ‘Hoe nu verder?’, vragen u en ik ons af. Moet het in mijn eigen leven ook over een compleet andere boeg?

  Het antwoord dat je geneigd bent op deze vragen te geven, heeft te maken met het vertrouwen van waaruit je kunt leven. Dat heeft zeker ook te maken met het gegeven of je je geborgen weet in de relaties waarin je leeft, die met familie, vrienden, buren en met de Eeuwige.

  De leerlingen van Jezus gingen uit om te vissen. Het was nacht en ze vin- gen niets (Joh. 21). Jezus zei: Gooi je netten nu eens uit over stuurboord, gooi ze eens over een andere boeg. In vertrouwen op hem deden ze dat: “en er zat zo veel vis in, dat ze het net niet omhoog konden trekken.”

  Peter Korver

• Jan Mankes en Anne Zernike: verstild en bevlogen 29 augustus 2020

  Het is dit jaar een eeuw geleden dat de kunstschilder en graficus Jan Mankes (1889-1920) overleed, dertig jaar oud. In Museum MORE in Gorssel is tot 25 oktober a.s. een overzichtstentoonstelling van zijn werk te zien. Jan Mankes was getrouwd met Anne Zernike (1887- 1972). Zij was de eerste vrouwelijke predikant in Nederland, eerst bij de Doopsgezinden, later bij de NPB. Beiden zijn nog altijd van grote betekenis voor vrijzinnigen.

  Anne werd geboren in een onderwijzersgezin in Amsterdam en liet al tijdens haar schooltijd weten dat ze theologie wilde gaan studeren. De Doopsgezinde Broederschap was in 1905 het eerste kerkgenootschap in Nederland dat besloten had om het ambt voor vrouwen open te stellen. Anne, 18 jaar, begon daarom meteen aan haar studie theologie aan de Gemeentelijke Universiteit Amsterdam. Om toegelaten te worden tot het Doopsgezind Seminarium moest zij zich aansluiten bij de Doopsgezinde Broederschap, dat deed ze door zich op 22-jarige leeftijd daar te laten dopen. Na het proponentsexamen in 1911 kreeg ze in de Friese dorpsgemeente Bovenknijpe haar eerste gemeente. Ze maakte echter moeilijk contact met de dorpelingen, die, zeg maar, niet dezelfde culturele belangstelling hadden.

  Toen kreeg Anne kennis aan Jan Man- kes die op een steenworp afstand van de kerk woonde. Samen verdiepten ze zich in literatuur, poëzie, schilderkunst, theosofie, anti-militairisme en vegetarisme. Maar, toen ze trouwden in 1915 betekende dat voor Anne, omdat zij vrouw was, dat zij moest stoppen met werken. En dus legde ze haar ambt neer.

  De religiositeit van Jan kwam meer impliciet in zijn kunst naar voren. Hij wordt wel ‘Hollands meest verstilde schilder’ genoemd. Niets in zijn werk is groots en meeslepend. Hij zorgt ervoor dat je met verwondering naar het doodgewone kijkt. ‘Verstilde aandacht’ is een uitdrukking die door recensenten vaak gebruikt wordt. Mankes schilderde net zo lang tot het werk ‘een ziel’ kreeg, zei hij. ‘De werkelijkheid achter de werkelijkheid’. Je kunt het gerust mystiek noemen. In het schemerige landschap met die sierlijke hoge bomen (Bomenrij, 1915), dat hij in Bovenknijpe maakte, staan twee kleine figuurtjes. Vermoedelijk stellen ze hemzelf en Anne voor. Ze lopen samen, klein, in een enorme ruimte, terwijl de bomen reiken naar grote hoogte; ze grijpen naar de hemel. De plek van de mens in het universum is eenzaam, klein en kwetsbaar. Het is vol geheimzinnigheid om hem heen. Zo wordt de mens stil. Maar gelukkig is hij ook samen met een ander. Samen op weg, met een ander mens, samen in Gods schepping wandelend.

  Jan Mankes was in 1915 al ernstig verzwakt door tuberculose. Hij overleed in april 1920, een week voor Annes 33e verjaardag. Toen zij zich later dat jaar opnieuw beroepbaar stelde, hield de Doopsgezinde Broederschap zich stil.
  Ze kreeg tot haar verdriet geen beroep meer. Reden? Niet dat ze vrouw was; nee, ze was voor veel doopsgezinden té vrijzinnig, met té radicale opvattingen. In 1921 verhuisde ze naar het Rotterdamse tuindorp Vreewijk. Daar werd zij voorgangster van de net opgerichte afdeling van de Nederlandse Protestanten Bond (NPB). Dat zou ze blijven tot 1948. Later schreef ze hierover: “Daar ik altijd meer algemeen vrijzinnig georiënteerd was gebleven, dan speciaal doopsgezind, trok deze werkkring me aan.” In Rotterdam kreeg ze de mogelijkheid haar ervaringen en ideeën in de praktijk toe te passen. Ze zette zich in voor het antimilitarisme en predikte verdraagzaamheid. Bij haar emeritaat had de afdeling 500 leden.
  De laatste jaren van haar leven heeft ze in het rusthuis ‘De Lichtenberg’ in Amersfoort gewoond.

  Peter Korver

  Wilt u naar de expositie? Dan kunt (moet) u online reserveren op www. museummore.nl

• Kunst in de Kapel: Maja Boot 29 augustus 2020

  Eind augustus komt er een nieuwe expositie in de Kapel: van de kunstenares Maja Boot.

  Maja woont in Blaricum en wordt gewaardeerd in binnen- en buitenland.
  Haar grote passie zijn maritieme thema’s. Zij is geregeld te vinden aan de kust van Bretagne en op de Waddeneilanden. Daar wordt zij geïnspireerd door het strand, de zee, de duinen, boten en zelfs vissen die ze op haar karakteristieke manier vormgeeft. ‘Drooggevallen boten op het wad’ is de titel van meerdere schilderijen van haar hand. Het thema van de Kapel van dit seizoen is ‘Over een andere boeg’. Het kunstteam vond daar in deze expositie een mooie aansluiting bij.

  Maja is nauw betrokken bij het Papa- genohuis in Laren, waar zij schilderlessen en workshops geeft aan mensen met autisme. Ook is zij initiatiefnemer van de stichting ‘Kinder Kunst Academie’. Daar zet zij zich in voor schilder- en kunstprojecten voor kinderen met een beperking.

  We zijn blij het werk van Maja Boot te kunnen tonen aan de leden en bezoekers van de Kapel.

  Namens het kunstteam, Joke Ubbink

Ouder nieuws

• Gesprekskring Levensvragen - De gesprekskring Levensvragen gaat in september weer door. Een kleine kring, een gevoel van veiligheid, open boeiende gesprekken. Eénmaal per maand komen we bij elkaar. De praat-onderwerpen… …
• Online vieringen archief - We gaan weer open en de voorlopig laatste online viering hebt u zondag 7 juni kunnen bekijken. Maar u kunt alle online vieringen blijven bekijken… …
• Protocol voor de Kapel - We gaan weer open, vieren en activiteiten ontplooien. Maar om dat te kunnen doen is het  noodzakelijk dat we ons aan goede afspraken houden. Die… …
• Concept Beleidsplan 2020 – 2025 - U kunt hier het concept beleidsplan 2020 - 2025 van de Kapel inzien. Dit plan is onder voorbehoud van goedkeuring door de algemene ledenvergadering. …
• Op de hoogte blijven van het laatste nieuws? - Met de Kapel Nieuwsbrief informeren wij u periodiek over de activiteiten in de Kapel. In deze onzekere tijden in relatie tot het Corona virus is… …
• Creatief Kerk-Zijn, doet u mee? - De crisis die momenteel wereldwijd onze levens uit evenwicht brengt geeft ook nieuwe kansen.  We worden door het besmettelijke coronavirus steeds verder geïsoleerd lijkt wel,… …
• Over leiderschap in crisistijd - Een vreemde gewaarwording om als vaste voorganger u op zondagmorgen niet persoonlijk te kunnen ontmoeten en toe te kunnen spreken! De Kapel is immers een… …
• Remonstrantse kerkdiensten op YouTube - Om toch elkaar te ontmoeten in bezinnen zullen de Remonstranten de komende drie en waarschijnlijk vier zondagen een dienst (overdenking en muziek) opnemen en via… …
•  Als het leven niet altijd leuk is - “De kunst van het ongelukkig zijn”, een populair boek van Dirk de Wachter. Hij schrijft dat het leven niet alleen leuk is. En dat je… …
• Happy Art: Ursula Herraiz - Vanaf half januari 2020 tot de 40 dagen tijd zal Ursula Herraiz (1972, Malaga, Spanje) haar werk, onder de title ‘Happy Art’,in de Kapel exposeren.… …

Kijk voor ouder nieuws in ons Nieuwsarchief.